Размова шаснаццатая — пра тое, як адказваюць тэалогія, навука і філасофія на кантаўскія пытанні: «Што я магу ведаць?», «Што мушу рабіць?» і «На што магу спадзявацца?»
Сустрэча кіраўнікоў МЗС у Мінску: дзяржаўныя медыя кажуць пра поспех, дэмакраты — абураюцца (Відэа)
У Цэнтральна-еўрапейскую ініцыятыву ўваходзяць васямнаццаць краін Еўропы: ад Італіі з Польшчай — на Захадзе да Беларусі з Украінай — на Усходзе.
Міністры замежных справаў краін-членаў Цэнтральна-еўрапейскай ініцыятывы прывітаў гаспадар сустрэчы Аляксандр Лукашэнка, які падзяліўся нязменнымі прынцыпамі беларускай замежнай палітыкі.
«Для нашай краіны ў роўнай ступені істотна развіваць дачыненні як з Усходам, гэтак і з Захадам, не робячы штучнага выбару паміж імі. Аднак ёсць пэўныя сілы, што не пакідаюць спробаў аднавіць блокавую палітыку мінуўшчыны», — заявіў кіраўнік Беларусі.
У тым, што падобная сустрэча праходзіць у Мінску, улічваючы ратацыйнае месца пасяджэнняў, нічога дзіўнага няма. Здзіўляе прадстаўнікоў беларускіх дэмакратычных сіл толькі тое, што з боку еўрапейскіх гасцей не гучыць асуджэння нядаўніх падзей у нашай краіне.
«У Беларусі ў гэты час адбываюцца разгоны мірных дэманстрацый, збіццё, пасадкі за іншадумства, за ўдзел у акцыях пратэсту, забарона на дзейнасць палітычных партый і грамадскіх арганізацый. І пры гэтым усім Беларусь прымае еўрапейцаў, а Лукашэнка мае нахабства вучыць правілам жыцця і этыкету гэтых самых еўрапейцаў», — кажа Павал Севярынец, сустаршыня Беларускай хрысціянскай дэмакратыі.
Улады ж кажуць пра трыумф шматвектарнасці і гатовасць зрабіцца мостам паміж Азіяй і Еўропай, абы не давялося выбіраць, па якім баку таго моста трэба ў выніку апынуцца. Але паводле айчынных назіральнікаў, поспехі беларускай дыпламатыі пераацэненыя.
«Вельмі прымітыўнае ўяўленне беларускіх дыпламатаў пра еўрапейскі вектар прыводзіць да таго, што Беларусь не можа нармальна працаваць з Еўрасаюзам і з асобнымі краінамі Захаду, бо ўвесь Захад па-расейску разглядае, як нешта цэльнае і адзінае, што не ёсць праўдаю», — адзначае філосаф і метадолаг Уладзімір Мацкевіч.
Калі сустрэча ўдзельнікаў Цэнтральна-еўрапейскай ініцыятывы і праходзіць без абмеркавання палітычных рэжымаў краін-членаў арганізацыі, то пасяджэнне Парламенцкай асамблеі АБСЕ можа быць не такім прыемным для афіцыйнага Мінска, як спадзяюцца гаспадары сустрэчы. Бо, між іншага, там разгледзяць дзве рэзалюцыі.
«Гэта рэзалюцыя літоўскага парламентарыя — у ёй уздымаюцца пытанні палітвязняў, смяротнага пакарання і парушэнняў з будаўніцтвам АЭС у Беларусі. І рэзалюцыя шведскага парламентарыя, дзе ідзе размова пра парушэнні ў трох краінах: Расія, Азербайджан, Беларусь», — працягвае Уладзімір Мацкевіч.
Тым не менш, такая размова будзе толькі ў ліпені. Сёння ж еўрапейскія госці, прынамсі публічна, не згадалі нават пра тых чатырнаццаць асобаў-фігурантаў справы «Белага легіёна», што з сакавіка застаюцца за кратамі як абвінавачаныя ў падрыхтоўцы масавых закалотаў — якіх, зрэшты, не было.
Другие публикации
-
Политтехнологии третьего поколения. Вебинар Владимира Мацкевича #4 (Видео)
1 июня беларусский философ и методолог Владимир Мацкевич провел четвертый вебинар по теме: «Что нужно знать про политику в Беларуси, России и Украине, чтобы не дать себя обмануть».
-
Политтехнологии третьего поколения. Вебинар Владимира Мацкевича #3 (Видео)
28 мая беларусский философ и методолог Владимир Мацкевич провел третий вебинар по теме: «Что нужно знать про политику в Беларуси, России и Украине, чтобы не дать себя обмануть».
-
Политтехнологии третьего поколения. Вебинар Владимира Мацкевича #2 (Видео)
25 мая беларусский философ и методолог Владимир Мацкевич провел второй вебинар по теме: «Что нужно знать про политику в Беларуси, России и Украине, чтобы не дать себя обмануть».
-
Политтехнологии третьего поколения. Вебинар Владимира Мацкевича #1 (Видео)
21 мая беларусский философ и методолог Владимир Мацкевич провел первый вебинар по теме: «Что нужно знать про политику в Беларуси, России и Украине, чтобы не дать себя обмануть».
Комментарии и дискуссии
Уводзіны ў філасофію Уладзіміра Мацкевіча. Серыя размоў (Аўдыё)
Размова шаснаццатая — пра тое, як адказваюць тэалогія, навука і філасофія на кантаўскія пытанні: «Што я магу ведаць?», «Што мушу рабіць?» і «На што магу спадзявацца?»