Былому прэм’еру Чачні Міхаілу Бабічу, чыя кандыдатура разглядаецца на пасаду новага амбасадара Расіі ў Беларусі, прапанавалі стаць яшчэ і адмысловым прадстаўніком Уладзіміра Пуціна ў нашай краіне.

Гэткая пасада — надзвычай рэдкая зʼява ў практыцы: дагэтуль, напрыклад, паўнамоцтвы спецпрадстаўніка прэзідэнта мелі хіба што толькі расійскія амбасадары ва Украіне.

На пасады адмысловага прадстаўніка прэзідэнта Пуцін прызначае чыноўнікаў у расійскія рэгіёны. Цяпер, як сцвярджаюць неназваныя крыніцы РБК у Міністэрстве замежных справаў Расіі, Крэмль хоча ўвесці такую пасаду і для Беларусі.

Як паведамляе РБК, пасада адмысловага прадстаўніка прэзідэнта ў Расіі ёсць, хутчэй, адміністратыўнай, чымся дыпламатычнай. Чыноўнік з гэтымі паўнамоцтвамі можа даваць даручэнні органам выканаўчай улады у Маскве, збіраць нарады з тамтэйшымі ўрадоўцамі. То бок не проста перадаваць пасланні дыпламатычнаму начальству, а сам, сваімі паўнамоцтвамі, вырашаць пэўныя пытанні.

«Я думаю, што гэта — спосаб зрабіць кандыдатуру больш прывабнай, каб Лукашэнка мог наўпрост вырашаць нейкія пытанні, асабліва — у канфліктных сітуацыях, кшталту, малочных, газавых ці іншых войн», — кажа «Белсату» філосаф і метадолаг Уладзімір Мацкевіч.

Пра харчовыя войны Міхаіл Бабіч ведае з першых рук. Напрыканцы 1990-х ён працаваў віцэ-прэзідэнтам расійскай дзяржаўнай карпарацыі «РосМясаМалГандаль». Але асноўныя ягоныя кампетэнцыі — у галіне сапраўдных войн. Былы палкоўнік паветрана-дэсантных войск, на пачатку нулявых, на пасадзе прэмʼер-міністра Чачні, ён займаўся замацаваннем улады Крамля ў гэтай заваяванай ізноў каўказскай рэспубліцы. У 2014 годзе, у якасці намесніка старшыні камітэта абароны Дзярждумы, меў дачыненне да аперацыі захопу ўкраінскага Крыму.

«У Бабіча вельмі дрэннае CV ці рэзюмэ для таго, каб прэтэндаваць на ролю пасла ў нейкай краіне», — дадае Уладзімір Мацкевіч.

Дарэчы, апошняя вядомая краіна, чый расійскі амбасадар меў такія надзвычайныя паўнамоцтвы, — Украіна. Тады дыпламатычную місію там ачольваў Міхаіл Зурабаў. У 2016 годзе Зурабава меў замяніць акурат Бабіч, але Кіеў не ўзгадніў ягонай кандыдатуры. Не спяшаецца на яе пагаджацца і афіцыйны Мінск, хоць, фармальна, дакументаў на ўхваленне Бабіча беларускае МЗС яшчэ не атрымлівала.

«Ці сапраўды Мінску не падабаецца Бабіч — гэта пытанне інфармацыйнай вайны, якую развязалі расійскія рэсурсы вакол прызначэння Бабіча. І хто тут каго хоча больш паставіць, а хто, сапраўды, чымсьці не задаволены, немагчыма разабрацца, не ведаючы, сапраўды, рэальнай сітуацыі», — кажа палітычны аглядальнік Віталь Цыганкоў.

Агулам, апытаныя намі адмыслоўцы згаджаюцца ў тым, што, хоць Крэмль і падае прызначэнне Бабіча ў Беларусь амбасадарам і адмысловым прадстаўніком Пуціна як павелічэнне ўплыву Мінска на рашэнні ў Маскве, мэта Крамля — наадварот, актывізаваць рычагі свайго ўплыву ў Беларусі.

«Якраз цяпер прызначэнне гэтага новага чалавека Міхаіла Бабіча, які, паводле расійскіх СМІ, мае ледзь не непасрэдны выхад на Пуціна, мае паказаць, што гэты чалавек можа вырашаць нейкія беларуска-расійскія пытанні больш эфектыўна», — падсумоўвае Цыганкоў.

Сярод праектаў, якія Масква ў розны час называла прыярытэтнымі для сябе ў Беларусі, — пакупка беларускіх нафтаперапрацоўчых і вайсковых заводаў, адкрыццё ў нашай краіне расійскай вайсковай базы і ўсталяванне кантролю над заходнімі межамі Беларусі.