Тыя шматлікія публікацыі, што прадракаюць Лукашэнку сыход ад улады (не мае значэння як) спарадзілі ў частцы беларускага грамадства нейкія сацыяльныя мары, з якіх цяпер шмат хто цешыцца.

Фрагментарнасць, бар’ернасць, дыскрымінацыя, эксклюзія — такімі характарыстыкамі вылучаецца большасць беларускіх гарадоў, дзе даследавалі ступень гатоўнасці да рэалізацыі Канвенцыі ААН аб правах інвалідаў.

Магчыма, шмат хто здзівіцца, але сёлета ў Беларусі афіцыйна абвесцілі Год навукі.

13 июня 2017 года в Минске состоится премьера документального спектакля по мотивам пьесы «Антигона» Софокла.

Наша недаследваная і непрынятая спадчына чакае нас вялікімі адкрыццямі. У гэтым можна пераканацца, гартаючы шыкоўнае выданне дызайнера Міхала Анемпадыстава «Колер Беларусі», прэзентаванае ў Мінску.

Кандидат педагогических наук Светлана Мацкевич говорит, что «толкотня» в попытках реформировать систему образования в Беларуси была «еще до Коли» — т.е. до того, как младший сын главы страны стал школьником.

Чаму за апошнія 10 гадоў сітуацыя з прасоўваннем дэмакратыі амаль не змянілася і ці чакаць ад ЕС і ЗША дапамогі для беларускіх НДА?

Якія прынцыповыя пераўтварэнні неабходныя беларускай вышэйшай і сярэдняй адукацыі? Ці адбыліся нейкія станоўчыя змены пасля ўступлення Беларусі ў Балонскі працэс? Ці магчымыя кардынальныя рэформы ў сферы адукацыі пра цяперашняй уладзе?

Незалежныя эксперты па маніторынгу Балонскага працэса бачаць сэнс у працягу Дарожнай карты рэфармавання вышэйшай адукацыі для нашай краіны, але з узмацненнем яе ўмоў.

Власти в беларусских регионах местные при оказании поддержки людям с инвалидностью в большой степени ориентируются на разработанные в вышестоящих органах планы и установленные бюджетные рамки.