У супольнасці ёсць інтэлектуалы, якія думаюць для нацыі, за нацыю, за супольнасць і разам з супольнасцю.

Паводле госця «Белсата» філосафа Ігара Бабкова, у Беларусі маскі інтэлектуалаў пачалі прымяраць на сябе зусім нядаўна. Само словазлучэнне «беларускі інтэлектуал» з’явілася на пачатку 1990-х і тады гучала крыху экзатычна, як «беларускі еўрапеец», «беларускі бізнесмен». Постаць беларускага інтэлектуала ад самага пачатку была крыху хісткай і двухсэнсоўнай: з аднаго боку — добра, што з’явіліся, з іншага — задавалася пытанне, ці яны нам патрэбныя?»

«Спрэчкі адбываліся ў вельмі вузкім, лакалізаваным полі, а ўжо пасля водгалас гэтых спрэчак трапляў у публічную прастору. Умоўна кажучы, тыя ідэі, якія выпрацоўваліся ў інтэлектуальных лабараторыях, пасля пачалі распаўсюджвацца. Ці не пачыналі і заставаліся ў гэтым інтэлектуальным гета. Па ўсім свеце вымываюцца гуманітарныя дысцыпліны, нішчацца тыя інтэлектуальныя школы, якія былі, а застаюцца «фаст-фуды». Таксама радыкальны злом грамадства перастае быць успрымальным да крытыкі», — адзначае філосаф.

«Сённяшняя публічная асоба — гэта хутчэй ды-джэй. Чалавек, які робіць шоў і забаву. Замест таго, каб казаць нязручную праўду, робіць такі тэатр думкі ў лепшым выпадку, а ў горшым — дэзынфармуе», — заўважыў Ігар Бабкоў.