Альтернативного властному сценария по-прежнему не просматривается. Предложенный Виктором Бабарико и его командой сценарий референдума вряд ли может быть таковым.
Апошняя надзея
Час надыходу новага года дазваляе трохі пафасу, але справа не толькі ў календары.
З кожным годам мы страчваем надзею. Мы нібыта яшчэ чакаем, працуем, намагаемся… але недзе ў глыбіні душы ўжо падрыхтаваныя да таго, што чарговы раз нас чакае параза, што амбітныя планы не будуць спраўджаныя, што мы будзем шукаць тлумачэнняў і апраўданняў. І мы іх знойдзем. Мы ведаем іх заранёў. Таму нашыя планы «без прэтэнзій», таму нават самыя невялікія дасягненні мы ацэньваем высока. «Тое, што гэта адбылося, — ужо добра, ужо вялікае дасягненне» — ці не гэта мы чуем і кажам пасля кожнай больш-меньш удалай справы?
Мы страчваем надзею не на тое, што ў краіне адбудуцца змены, а на тое, што гэта будзе плёнам нашых высілкаў. Мы ведаем, што калі-небудзь усё будзе як мае быць. Але ўсё адбудзецца «без нас» (як казаў Акудовіч), усё будзе зроблена «за нас». Калі-небудзь Беларусь будзе ўтягнута ў еўрапейскую прастору, і разам з гэтым мы атрымаем і эканамічныя, і сацыяльныя, і адукацыйныя стандарты. І нават беларуская мова атрымае сваё пачэсная месца, але не як здабытак саматоеснасці і любові беларусаў, а праз абарону праз «абарону культурнай разнастайнасці».
Ці ёсць у нас яшчэ надзея? Ці ёсць тая амбітная справа, якая не можа адбыцца «без нас» і «за нас»?
Наша апошняя надзея — Беларускі ўніверсітэт. Гэта не той Універсітэт, які з’явіцца ў нас, дзякуючы Балонскаму працэсу. Гэта Універсітэт як агульная справа, як супольнасць, як грамадскі рух да іншай Беларусі. Такі Універсітэт не «прарасце» інфраструктурай у стандартызавай еўрапейскай краіне. Універсітэт — гэта індывідуальнасць. Калектыўная, шматпакаленчая індывідуальнасць. Гэта штодзенныя высілкі супольнасці па ўтрыманню ідэі, яе развіццё. Поспехі і паразы такога Універсітэта не могуць быць вытлумачаны праз знешня чыннікі і абставіны. Ён не залежыць ад знешняга свету. Уся адказнасць на нашым розуме, адданаці, здольнасцях.
Універсітэт як грамадскі рух — гэта апошняя надзея на валоданне сваёй краінай і ўдзел у яе будучыні.
Тэкст упершыню быў апублікаваны на сайце Лятучага ўніверсітэта
Другие публикации
-
Андрей Егоров: Об актуальной электоральной ситуации в Беларуси
Противники режима Лукашенко численно превосходят его сторонников, но первые атомизированы, у них нет централизации и нет общего понимая направления действий.
-
Владимир Мацкевич: Гражданское общество. Часть 11
Отступление об оппозиции.
-
Владимир Мацкевич: Гражданское общество. Часть 10.3
Еще несколько добавлений про сети и сетевое общество.
-
Владимир Мацкевич: Гражданское общество. Часть 10.2
Сетевое общество и сетевая коммуникация уже давно в центре внимания культурологов и политологов. Сейчас эта тема обсуждается в связке с интернетом и таким интернет-явлением, как социальные сети.
Комментарии и дискуссии
Онлайн-беседа: «Доверие в обществе: как оно сегодня возможно?» (Видео)
29 декабря 2020 года в режиме онлайн состоялась беседа, в ходе которой ее участники обсудили изменение ситуации с доверием в беларусском обществе в ходе событий уходящего года.